داربست نانوکامپوزیتی دوفازی با روش چاپ سه‌بعدی از پلی‌کاپرولاکتون، هیدروکسی آپاتیت و ماتریکس خارج سلولی برای بازسازی بافت غضروف ساخته شد
آسیب‌های مفصلی منجر به درد و مشکلات حرکتی بسیار می‌شوند و در بسیاری از موارد آسیب استئوکندرال بخش استخوانی زیرین همزمان با آسیب غضروف مفصلی دچار تخریب می‌گردد که در این موارد روش درمانی موثری که هر دو بخش آسیب دیده را ترمیم نماید وجود ندارد. مهندسی بافت به عنوان یک رشته بین رشته‌ای با پتانسیل بسیاری برای توسعه روش‌های درمانی نوین برای درمان بیماری‌های استئوکندرال مطرح شده است. مهندسی بافت و طب بازساختی با استفاده از داربست‌ها، مواد محرک ترمیم، سلول‌های بنیادی، و ژن‌درمانی انتخاب‌های جدیدی را معرفی نموده است. بافت استئوکندرال دارای یک ساختار درجه‌بندی پیچیده است که در آن خصوصیات بیولوژیکی، فیزیولوژیکی و مکانیکی نسبت به ضخامت کامل از ناحیه استخوان زیرین غضروف تا ناحیه غضروف هیالین در سطح مفصل متفاوت است. این یک چالش مهم برای ساختارهای مهندسی بافت برای رفع نقایص استئوکندرال است. اغلب مطالعات جدید از داربست‌های دو و سه فازی با بهره‌گیری از فناوری چاپگر سه بعدی استفاده نموده‌اند تا به طور موثری ترمیم همزمان دو بافت استخوان و غضروف مجاور هم را تحریک و مدیریت نمایند. فناوری چاپ سه‌بعدی و مواد بیولوژیکی زیست فعال زمینه بسیار مناسبی برای بازسازی بافت‌های بدن فراهم نموده‌اند. در این پژوهش هدف بررسی ساخت داربست نانوکامپوزیتی دوفازی با روش چاپ سه بعدی liquid deposition modeling به منظور بازسازی بافت غضروف است. به این منظور از پلی کاپرولاکتون، هیدروکسی آپاتیت و ماتریکس خارج سلولی غضروف جهت ساخت داربست نانوکامپوزیتی دوفازی استفاده گردید و این داربست ساخته شد.
کلیدواژه ها: غضروف | داربست دوفازی | نانوکامپوزیت | چاپ سه بعدی |
گروه های مخاطب: رسانه ها و مردم | متخصصان و پژوهشگران
مشخصات طرح مرتبط:
عنوان پروژه: ساخت و ارزیابی داربست دوفازی نانوکامپوزیتی (PCL/HA-PCL/ECM) به روش چاپ سه بعدی LDM برای بازسازی بافت غضروف
مجری اصلی: محمد رفیعی نیا | همکاران: محسن ستایش مهر، سیدعلی پورسمر، شیما استواری، محمد صادق نوربخش | تاریخ اتمام طرح: 1402/10/10 | کد طرح: 198294
English article: Bioprinted Membranes for Corneal Tissue Engineering: A Review