مواد آنتی‌اکسیدانی می توانند نقش مهمی در بازسازی بافت های آسیب دیده در ناحیه فک و صورت داشته باشند
استفاده از مواد پیوند و استراتژی سلول‌درمانی در بازسازی اندام‌های آسیب‌دیده می‌تواند باعث ایجاد عفونت و افزایش سطح محصولات گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر در محیط بافت و سیستم ایمنی میزبان شود که منجر به کند‌شدن روند بهبودی بافت شود. در سال‌های اخیر، آنتی‌اکسیدان‌ها به دلیل نقش مؤثر در خنثی‌سازی اثرهای مضر رادیکال‌های آزاد بطور موفقیت آمیزی در ترکیب با داربست‌های مختلف و هیدروژل‌های پزشکی و دندانپزشکی به کار گرفته شده‌اند و می‌توانند با تغییر در فعالیت آنزیم‌های درون سلولی به طور مستقیم و غیرمستقیم با چندین رادیکال آزاد از جمله سوپراکسید و هیدروکسیل مبارزه کنند. مطالعه مروری توصیفی حاضر با هدف بررسی مواد آنتی‌اکسیدانی در بازسازی بافت دهان، فک و صورت انجام شد. دراین مطالعه، مقالات مرتبط از پایگاه‌های Scopus, Pubmed Google scholar, و Cochrane استخراج و داده‌های مربوط به مطالعه بررسی شدند. نتایج نشان داد که استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها در اشکال مختلف و از منابع مختلف به صورت موضعی یا سیستماتیک می‌تواند بافت دهان و فک و صورت را در برابر رادیکال‌های آزاد ایمن نگه دارد و گاهی اوقات تکثیر سلولی، تمایز و بازسازی بافت را بهبود ببخشد.
کلیدواژه ها: مهندسی بافت | آنتی اکسیدان‌ها | بازسازی بافت | بافت فک و صورت | دندانی | گونه های اکسیژن واکنش پذیر |
گروه های مخاطب: سیاستگذاران پژوهشی | سیاستگذاران درمانی
مشخصات طرح مرتبط:
عنوان پروژه: مواد آنتی اکسیدانی در بازسازی بافت دهان و فک و صورت :یک مطالعه ی مروری توصیفی "فراخوان مطالعات مروری"
مجری اصلی: منیره کوهی | همکاران: نیلوفر عابدی، زهرا سادات سجادی جاوان، لقا انصاری، عباسعلی خادمی، سیرام راماکریشنا | تاریخ اتمام طرح: 1402/2/10 | کد طرح: 140190